bişeyleri çok sevmekten çok korkuyorum çünkü çok saplantılı biriyim.
o çok sevme kafasını yakaladığımı farkettiğim andan itibaren düşüşe geçiyorum. malesef o eşik noktası aşıldıktan sonra rüzgarın içimi sızlatması haline engel olabilecek bir formülüm yok. bu bana çok derinlerde bi acı veriyor. kendimi hiç olmadığım kadar yalnız hissediyorum.