arızalı kalpler

hata yaptığım zaman (işte) üzülüp unutmak yerine, suçluluk duyuyorum. bu hiç normal deil. sanki hayatta yeterince yol alamamışım, yetersiz kalmışım, yanlış yoldayım gibi bişeyler hissediyorum. yanlış mı düşünüyorum bilmem ama sanki bu bizim ülkemize özgü. bilinçaltımıza bir yarış modu yerleşmiş. hiç bitmiyor. okullar kazanılıyor. dersler geçiliyor. evleniliyor. hayat devam ediyor. ama aynı his hiç içimizden eksik olmuyor. nası bir arızadır bu acaba.