eskiden şanslı bir insandım çünkü çok saftım. ama artık saf değilim, şansımı da yitirdim. bu yüzden geri çekildim. kahve bardaklarımın içi bu yüzden bomboş hep. sabrım tükendiği ve zamanı geldiği an noktamı koyucam herşeye.
biliyorum ki içiniz bembeyazsa, sabrınız herşeye değer. ama içinizdeki en ufak bi karartı herşeyi mahvedecektir eninde sonunda. bu yüzden herşey her geçen gün kötüye gider. bu hastalık benden başka kimsede olamazmış gibi hissediyorum. bu çok can sıkıcı ve yorucu. yaşlanıyorum.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder