bütün bilimkurgu filmler hüzünlüdür aslında :))

odamda tek başıma yaşadığım dönemlerde (!))) müziğe zaman ayırırdım. kaset alırdım. takip ettiğim grupların sanatçıların yeni albümlerini kaçırmazdım. kaset kapaklarına ayrı bi özen gösterirdim. tırtıklı kısımlarını bantlayıp sağlamlaştırırdım. evet biraz psikopatça geliyor şimdi. ama aslında bunun açıklaması şuydu: insan bişeylere istediği an sahip olamadığı zaman, değer vermeyi öğreniyor. özen gösteriyor. zarar vermekten kaçınıyor. korumayı biliyor. bu bir kaset kapağı olsa da. şuan istediğim şarkıyı istediğim an dinleyebiliyor olmam beni otomatikman o şarkıya karşı hissisleştiriyor. hiç bir şarkı eskisi kadar olağandışı gelmeyebiliyor çoğu insanın kulağına. sevmek emek ister ama artık biz bişeyleri severken hiçbir çaba sarfetmek zorunda değiliz. bişeylerin artık kolaylaşması insanları mutlu etmemeli aslında. tam bir kandırmaca. insan zamanla anlıyor.

buraya nerden geldim. mp3 player ımı bir kaset gibi kullanmaya karar verdim. artık bi sürü sanatçıdan ya da gruptan bi sürü şarkı atmak yerine mp3 player'a, bir albüm seçiyorum yeni. tanımak istediğim bir albüm. uzun süre sadece onu dinliyorum. ne komik di mi. yeni teknolojiyle eskiye dönmeye çalışmak.